In deze samenvatting van de podcast deel ik hoe Mounia afscheid nam van haar oude overtuigingen over recruitment, hoe ze een bloeiend sourcing-team opzette in Colombia, en waarom ze vindt dat we in Nederland de realiteit een beetje uit het oog zijn verloren. Een verhaal over durven, loslaten en groeien – letterlijk en figuurlijk.
“De arbeidsmarkt is kapot” (en waarom ze daar iets aan doet)
Mounia draait er niet omheen: de Nederlandse arbeidsmarkt is stuk. Niet omdat er geen talent is, maar omdat de verwachtingen scheef zijn gegroeid. Net afgestudeerden die een leaseauto, 5K salaris en remote werken vanaf Bali eisen? Check. Werkgevers die alles zelf willen controleren en tóch klagen dat ze niemand vinden? Ook check. De balans is zoek.
En dat is precies waarom Mounia doet wat ze doet: bedrijven helpen om anders naar werving te kijken. Niet meer blind vacatures uitzetten en hopen op magie, maar kritisch kijken naar wat je écht nodig hebt. “De meeste bedrijven zoeken op middelenniveau. Ze vragen zich niet af welke rollen schaalbaar zijn of welke type mensen passen bij hun context.”
Recruitment is geen HR, het is strategie
Wat Mounia betreft hoort recruitment op C-level. Niet als sluitpost bij HR, maar als gevolg van je bedrijfsstrategie. “Als je weet waar je naartoe groeit, weet je ook wie je nodig hebt.” Toch wordt die link vaak niet gelegd. Veel organisaties houden vast aan standaard rollen en functietitels, zonder te toetsen of dat nog wel past.
Daar ligt volgens haar precies de kans. Door op taakniveau te kijken waar je knelpunten zitten, kun je slimmere keuzes maken. En dat begint vaak niet met een vacature, maar met de vraag: welke output willen we en wie hebben we daarvoor nodig?
Van Rotterdam naar Colombia: een pilot die uitgroeide tot powerhouse
Wat begon als een ingeving (“zullen we naar Colombia?”) groeide in anderhalf jaar uit tot een team van 25 mensen. Gewoon omdat ze het probeerden. De eerste contacten legden ze via LinkedIn. Ze vlogen naar Bucaramanga, huurden een vergaderruimte, en begonnen met trainen. Niks fancy. Wel effectief.
De kracht van het Colombiaanse team zit in hun kennis en motivatie. Veel recruiters daar hebben een IT-achtergrond en bouwen zélf sourcing-tools. “In Nederland heb ik niemand met dat niveau van sourcing gezien. Ze zijn superslim, eager en nemen initiatief waar je U tegen zegt.” Dat had Mounia vooraf ook niet verwacht – en dat maakt het avontuur des te mooier.
Waarom sourcing géén ondergeschoven kindje is
Sourcing is volgens Mounia een vak apart. En een cruciale stap in je recruitmentproces. Maar toch wordt het vaak afgeschoven of stiekem niet leuk gevonden. “Veel recruiters willen alleen het gesprek voeren. Maar dat gesprek komt er niet zonder goede sourcing.” Dus ging zij doen wat niemand leuk vond – en werd daar juist succesvol mee.
Die keuze maakt het verschil. Want met een team dat zich specialiseert in sourcing, krijgt ze razendsnel de juiste profielen boven tafel. En belangrijker: dat team blijft wél zitten. Geen verloop om de drie maanden. Geen gedoe met steeds weer nieuwe inwerkmomenten.
Van beperkende overtuiging naar nieuwe standaard
In het begin dacht Mounia dat het niet kon: werk uitbesteden aan Colombia terwijl je klanten Nederlands spreken. Inmiddels weet ze wel beter. De sourcers doen het voorbereidende werk, de gesprekken gebeuren gewoon hier in Nederland. Voor klanten maakt het niets uit, zolang het resultaat er maar is.
De les? Begin klein. “Pak het plat aan. Zoek werk dat repeterend is en weinig context nodig heeft. Start daar. En dan ontdek je vanzelf wat er nog meer mogelijk is.” Inmiddels werkt ze ook aan teams in Marokko en Azië, om 24/7 sourcing te kunnen faciliteren. Want als iets werkt, mag het groeien.
Werken met mensen is werken met families
Wat Mounia misschien wel het meest raakt, is wat haar werk betekent voor de mensen aan de andere kant van de wereld. “Als we naar Colombia gaan, worden we uitgenodigd bij families. Ze willen voor je koken. Ze zijn dankbaar. Voor hen is werk écht een kans.” Het laat zien dat een zakelijke keuze ook een sociale impact kan hebben.
En ja, ook daar gaat weleens iets mis. Maar dan nog blijft het menselijk. “Als iemand niet presteert, nemen we netjes afscheid. En blijven we in contact. Want het gaat om mensen, niet om machines.” Die benadering maakt haar aanpak niet alleen succesvol, maar ook duurzaam.
Ondernemen is geen Excel-sheet
Mounia’s verhaal laat zien wat er gebeurt als je doet, experimenteert, en fouten durft te maken. Geen spreadsheets, geen ellenlange plannen. Gewoon gaan. De combinatie van snelheid en reflectie blijkt goud waard. En dat is precies wat veel leiders nog te weinig durven.
Wat haar betreft zit het verschil in het lef om buiten de gebaande paden te denken. “De meeste bedrijven zijn voorzichtig. Ze willen eerst drie vergaderingen en vijf goedkeuringen. Ondertussen loopt de kans voorbij. Ondernemers kiezen vaak wél. Die zeggen gewoon: we gaan.”
